Για τους παππούδες μου . . .

Εις μνήμην του παππού μου και της γιαγιάς μου που δυστυχώς σήμερα δεν είναι κοντά μας.....

Επειδή πριν τρεις μέρες "εκλεισε" ο κύκλος για τους δυο ανθρώπους που με δίδαξαν και με βοήθησαν να μεγαλώσω, βρήκα κάτι που αν και είναι παιδικό εκφραζει πολλά από αυτά που πολλές φορές θέλουμε να πούμε αλλά ίσως ποτέ δεν καταφέραμε να εκφράσουμε...

Καλό σας ταξίδι αγαπημένοι μου παππούδες....

“Ο παππούς και η γιαγιά μου

είναι οι πιο καλοί του κόσμου

γι΄ αυτό πάντα εδώ, σιμά μου,

ας τους έχει ο θεός μου”.

Πώς αλλιώς θα μπορούσε να εκφραστεί η αγάπη που πηγάζει απ΄ τις άδολες παιδικές ψυχούλες για τις δύο αυτές μορφές! Πρόσωπα που μαζί με τους φυσικούς γονείς, είναι τόσο κοντά τους, και σε πολλές περιπτώσεις, παίζουν και το ρόλο του γονιού, όταν αυτός αναγκάζεται κάτω από το φόρτο των εργασιακών του υποχρεώσεων, φαινόμενο καθόλου σπάνιο στην εποχή μας, να εμπιστευτεί το παιδί του σε χέρια στοργικά και συνάμα ασφαλή σαν τα δικά του.

Οι παππούδες μου :

Μπαλατσούκας Ελευθέριος (απεβίωσε στις 5/12/2006 σε ηλικία 93 ετών)

και

Μπαλατσούκα-Κουρεμένου Θεοφανεία (απεβίωσε στις 1/12/2007 σε ηλικία 84 ετών)

Σας ευχαριστώ που με βοηθήσατε να είμαι στη ζωή μου ανθρώπος.....

Καλή αντάμωση...

Καλοκαίρι στο χωριό !!

Φωτοφραφίες από τον Αχελώο, Αύγουστος 2007 :




μαζί και η παρέα μου (φωτογραφία: ο φίλος μου Δημήτριος Πούρος) από τον νομό Αργολίδας :




τέλος, μια φωτογραφία της τοποθεσίας του χωριού, όπως φαίνεται από την Μεσούντα :

ο λαός μας λέει : "...μια εικόνα χίλιες λέξεις..."

Ευχαριστώ ειλικρινά το 2ο μου ξάδερφο Γρηγόρη Κ. Καγκιούζη και το θείο του Δημήτρη Καγκιούζη για το φωτογραφικό υλικό που ακολουθεί.....

(οι φωτογραφίες είναι απο κινητό γι' αυτό ζητώ συγνώμη αν κάποια δεν φαίνεται τόσο καλά...)

• φωτογραφίες από το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Μυροφύλλου (οι τοιχογραφίες απεικονίζουν την κόλαση και τον παράδεισο) :

• πέτρινο σπίτι του χωριού :

• ένα "κομμάτι" της πλατείας του χωριού (νυχτερινή λήψη) :

• η φυσική ομορφιά του Μυροφύλλου, έτσι όπως κατάφερε να την απαθανατίσει ο ξάδερφος Γρηγόρης Κ. Καγκιούζης :
  

• φωτογραφίες από το " ποτάμι μας " , τον Αχελώο :

• και μια φωτογραφία από δυο σκαντζόχοιρους :

Όπως διαβάζετε και στον τίτλο : "...μια εικόνα χίλιες λέξεις..." ,

μόνο που στην περίπτωσή μας : "...πολλές εικόνες...ένας μικρός κόσμος..." ή καλύτερα ο κόσμος μας. . . . το χωριό μας. . . . η τρέλα μας. . . ! ! !

με μια λέξη : . . . . . . . . . Μ Υ Ρ Ο Φ Υ Λ Λ Ο . . . . . . . . . .

.........τους φίλους τους διαλέγεις..........

Φιλία

Το να έχει κάποιος αληθινούς φίλους, είναι μεγάλη υπόθεση. Πότε όμως είναι μια φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, και πότε είναι απλά και μόνο μια “παρέα”, που σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι;

Το βασικό που πρέπει κάποιος να κοιτάξει για να διαχωρίσει αυτές τις δύο καταστάσεις, είναι τα κίνητρα πίσω από το συναπάντημα. Σε μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μαζί με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που δε φοβάται να μας πει την αλήθεια, αν πιστεύει ότι σε κάτι έχουμε παρεκτραπεί. Είναι όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να φύγει από το πλευρό μας.

Σε αντίθεση, όταν μιλάμε για “σκέτη παρέα” τα κίνητρα είναι διαφορετικά: Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο. Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε – κατά βάθος – ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο ένας από τους δύο βαρεθεί τη συγκεκριμένη απόλαυση που τους ένωνε, ή αν προκύψει εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η “φιλία” αυτή εξανεμίζεται.

Σπίτια Μπαλατσουκαίων στο Μυρόφυλλο Τρικάλων

Στην εικόνα φαίνονται τα σπίτια των Μπαλατσουκαίων στο Μυρόφυλλο Τρικάλων. Σύμφωνα με την παλιά ορολογία ειναι τα Άνω Μπαλατσουκαίικα και τα Κάτω Μπαλατσουκαίικα.
Το σπιτι μου στο χωριό ειναι το άνω πέτρινο κτίσμα το οποίο χτίστηκε το 1907 από τον Γεώργιο Μπαλατσούκα(Λιόλιο Μπαλατσούκα).

Ιστορική αναδρομή:
Σύμφωνα με τις ομολογίες της οικογένειας μου το σπίτι μας(Άνω Μπαλατσουκαίικα) το είχε ως αρχηγείο του ο Άρης Βελουχιώτης.....Οι παππούδες μου καθώς και κάποιοι από τους θείους μου θυμούνται και την όψη του μιας και η οικογένειές μας έμεναν στο υπόγειο(κατόι) του σπιτιού. Ο λόγος που δεν διώχθηκαν από το σπίτι είναι γιατί ο αδερφός του παππού μου σπούδασε μαζί με τον Επικεφαλή του "Στρατηγίου της Μέσης Ανατολής" στη Δασολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. (Ο αδερφός του παππού μου σκοτώθηκε στον πόλεμο του '40, Αθανάσιος Γ. Μπαλατσούκας)
Στις 15-2-1944 μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις στο σπίτι μας, μεταξύ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ και του Στρατηγού Κρις (Άγγλος) υπογράφτηκε το "Προσύμφωνο της Πλάκας"....
Στα Κάτω Μπαλατσουκαίικα διέμενε η αντιπροσωπεία του Ζέρβα ενω στα Άνω Μπαλατσουκαίικα έμεναν ο Άρης Βελουχιώτης και γενικότερα οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ. Ο Στρατηγός Κρις (Άγγλος) έμενε απέναντι από το σπίτι μας, στο σπίτι του Αποστόλη Καγκιούζη
Το σπίτι αυτό , είναι χωρισμένο με μεσοτοιχία και αποτελείται από τέσσερις χώρους (δυο άνω και δυο κάτω). Ένας από τους άνω χώρους χρησιμοποιήθηκε ως γραφείο και ο άλλος ως αίθουσα συσκέψεων του"Στρατηγίου της Μέσης Ανατολής".

ΜΥΡΟΦΥΛΛΟ (Μυρόκοβο)

Είναι κτισμένο στις νότιες πλαγιές του βουνού Χατζή, σε υψόμ. 700 μ., στην αριστερή όχθη του Αχελώου και απέχει από τα Τρίκαλα 85 χλμ. Είναι έδρα της ομώνυμης Κοινότητας και περιλαμβάνει τους συνοικισμούς Μπουρνιάς, Καραβδέικα, Φτέρη, Πύργος, Γκολφάρι, Γλίστρα, Μηλότοπος και Αγ. Γεώργιος, σκορπισμένους στην πλαγιά του βουνού.

Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Μυρόκοβο, μ’ αυτήν δε αναφέρεται στο χρυσόβουλο του 1336 του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ανδρόνικου Γ΄ Παλαιολόγου (1328-1341). Το 1682 ο κωδικογράφος ιερέας Νικόλαος από το Μυρόκοβο έγραψε στον χειρόγραφο κώδικα 167 της Εμπορικής Σχολής της Χάλκης, τώρα κώδικα των Βρυξελλών (ΙΙ 2406 της Βελγικής Βιβλιοθήκης Albert I), στο μεν πρώτο μέρος 145 επιστολές του Ευγένιου Γιαννούλη του Αιτωλού μερικών από τις οποίες παραλήπτης ήταν ο ίδιος, στο δε δεύτερο μέρος 130 επιστολές άλλων λογίων της εποχής του μεταξύ δε των τελευταίων δύο επιστολές του 1617 παραλήπτης των οποίων ήταν ο δάσκαλος Μάξιμος ο Πελοποννήσιος που ζούσε στα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του 17ου αι. στο Μυρόκοβο. Μυροκοβίτης ήταν και ο ιερέας της μητρόπολης Τρίκκης Χριστόδουλος προς τον οποίο απήυθυνε επιστολή ο Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός. Μυροκοβίτης ήταν ίσως και ο λόγιος και διδάσκαλος Αθανάσιος Λιοντάρης (ΙΖ΄ αι.).

Τον Ιούλιο του 1806 ή του Μάη του 1807 στο βουνό Αλαμάνος του Μυρόφυλλου ο Κατσαντώνης με τα παλικάρια του σκότωσε τον επικεφαλής των Τουρκαλβανών του Αλή πασά Βελή Γκέκα. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1820 κατά την απογραφή του Αλή πασά στο βιλαέτι της Τρίκκης και Σταγών, το Μυρόφυλλο ήταν το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής και είχε 40 σπίτια. Το 1821 φιλοξένησε τους πρόσφυγες μετά τις μάχες στο Ανατολικό Ασπροπόταμο με κυριότερη αυτή της Πόρτας.

Στις 30 Ιουλίου 1821 έγινε στο βουνό Αλαμάνος του Μυρόφυλλου μάχη μεταξύ του Νικολού Στουρνάρη και του πασά Σούλτζε Κόρτζια που το 1823 κατέστρεψε όλο το Ασπροπόταμο μαζί με το Μυρόφυλλο στο οποίο είχαν καταφύγει οι πρόσφυγες των χωριών του Ανατολικού Ασπροπόταμου μετά την ήττα των οπλαρχηγών Νικολού Στουρνάρη, Χριστοδούλου Χατζηπέτρου, Γρηγόρη Λιακατά και Νάσου Μάνταλου. Στις 15-2-1944 έγινε στο Μυρόφυλλο σύσκεψη μεταξύ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ. Το 1963 το χωριό καταστράφηκε από κατολίσθηση και την 1/5/1967 από σεισμό.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ :

• Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ. Βρίσκεται νότια του χωριού, πάνω από την αριστερή όχθη του Αχελώου, στον ομώνυμο συνοικισμό της Κοινότητας Μυροφύλλου. Το μοναστήρι περιβάλλεται από ψηλό μανδρότοιχο, τα κελιά του όμως είναι ερειπωμένα. Η είσοδός του βρίσκεται προς Δ. και προστατεύεται από ένα τριόροφο πύργο δεξιά της. Πάνω δεξιά στην πέτρα της βάσης του ανακουφιστικού τόξου της εισόδου είναι σκαλισμένη η επιγραφή: «1828 + π(α)π(α)κ(ο)σμ(άς)» και πάνω αριστερά: «1828 + Μ(υ)ρ(ο)κ(ο)β(ο)». Αμέσως μετά την είσοδο αριστερά μας, υψώνεται η μονόχωρη, τρουλλαία, τρίκογχη εκκλησία της Παναγίας, που κτίστηκε το 1614 καθώς υποδηλώνουν οι χαραγμένες στην εξωτερική πλευρά της νότια κόγχης της εκατέρωθεν σταυρού χρονολογίες από Χριστού και από κτίσεως κόσμου «1614+ΖΡΚΒ» (7122-5508=1614). Η εκκλησία χτίστηκε στη θέση ενός εξωκκλησιού της Γέννησης του Χριστού και κάηκε το 1823. Από την πυρκαγιά γλίτωσαν μερικές από τις τοιχογραφίες της. Οι Τοιχογραφίες του ναού της Παναγίας είναι πιο αξιόλογες από αυτές του καθολικού της μονής,του Αγίου Γεωργίου. Πάνω από τον νάρθηκα της εκκλησίας βρίσκεται το παρεκκλήσι των Ταξιαρχών που κτίστηκε το 1738. Στο νάρθηκα του ναού ανάμεσα στην Παναγία και τον αρχάγγελο Μιχαήλ που κρατεί δίστομη ρομφαία εικονίζεται ο δικέφαλος αετός. Η βόρεια πλευρά της εκκλησίας είναι πλακοσκέπαστη και η νότια κεραμοσκέπαστη. Προς Α. της εκκλησίας της Παναγίας βρίσκεται το σταυροειδές, εγγεγραμμένο καθολικό του μοναστηριού με κιονοστήρικτο εξωνάρθηκα, προς Β. του οποίου και του κυρίως ναού υπάρχουν δύο κελλιά. Το καθολικό καλύπτεται με δίρριχτη πλακοσκέπαστη στέγη που προς Α. και Δ. καταλήγει σε μισό κεντρί. Σύμφωνα με μια επιγραφή χαραγμένη στο αριστερό άκρο του πάνω από την είσοδό του ανακουφιστικού τόξου, κτίστηκε το 1836. «1836 | Απρηλήου 1 | Μ(υ)Ρ(ο)Κ(ο)Β(ο)». Την ίδια χρονολογία βρίσκουμε και στην εξωτερική πλευρά της ημικυκλικής κόγχης του αγίου Βήματος. Ο επισκέπτης εύκολα αντιλαμβάνεται τον αμυντικό χαρακτήρα της μονής. Η διαρρύθμιση του εσωτερικού χώρου, τα ψηλά και ισχυρά τείχη, οι πολεμίστρες, τα καταφύγια, οι υπόγειες στοές εξασφάλιζαν προστασία στους μοναχούς και στους φιλοξενούμενους του μοναστηριού. Το 1822 διέμεναν στο μοναστήρι για ασφάλεια, οι πολυπληθείς οικογένειες των Αρματολών Χατζηπετραίων και Στουρναραίων. Το μοναστήρι καταστράφηκε το 1823 από τον Σούλτζε Κόρτζια και ξανακτίστηκε.

• Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ. Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και κτίστηκε το 1857. Στο τέμπλο υπάρχει εικόνα του Αγίου Γεωργίου του αψιθ (=1719) και εικόνα του Αγίου Δημητρίου του Σαμαριναίου αγιογράφου Αθανάσιου της 20ης Ιουνίου 1882.

• ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ, του χωριού.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ :

• Ορειβασία - Αναρρίχηση -> α) Μυρόφυλλο-Αλαμάνος(υψόμετρο: 1975 μ.)

β) Μυρόφυλλο-Χατζή(υψόμετρο: 2038 μ.)

• Κολύμπι & ψάρεμα στον Αχελώο
• Touring με μηχανές ή "τζιπ" σε όλα τα χωριά της διαδρομής (όπου ακόμη και σήμερα υπάρχουν παρθένα μέρη)